Έγινε η αρχή. Το πρώτο πόστ είναι γεγονός και νιώθω μία περίεργη ικανοποίηση χωρίς κάποιο νόημα η λογική απλά ένα χαμόγελο έχει καρφωθεί στο πρόσωπο μου και δε λέει να ξεκολλήσει!
Χωρίς πολλά πολλά θα μπω ευθύς στο θέμα του πρώτου πόστ.
Mastodon φίλοι μου. Πολλοί δε τους ξέρετε ίσως. Άλλοι τους έχετε ακούσει. Πολλοί τους έχουμε λατρέψει! Οι Mastodon λοιπόν πάνω κάτω είναι ο λόγος που έφτιαξα το μπλόγκ αυτό. Μπορεί να ακούγετε κάπως παράλογο αλλα είναι η αλήθεια. Θα το πάρω απ'την αρχή όμως (ίσως και όχι εντελώς απ'την αρχή γιατί θα πάμε πολύ πίσω).
Ήταν 30,6,2009! Στα πρώτα στάδια μου εθισμού στη μέταλ τότε κατηφόριζα στο Terra Vibe να δω απο κοντά την αγαπημένη σε όλους ,τους νεανίες και νεοφερμένους στη μέταλ σκηνή, μπάντα,Slipknot. Εκεί μπήκα δειλά δειλά στο μονοπάτια της μέταλ για πρώτη φορά. Φυσικά φρόντιζα να ξεχωρίζω μέσα στο πλήθος των μαυροντυμένων και φέρων μεταλλικά αντικείμενα επάνω τους γιατί ήμουν κάπως έτσι (βλέπε παραπάνω εικόνα). Ένας όχι και τόσο follow the dressing code τύπος που ήταν σα τη μύγα μές το (μάλλον σοκολατούχο εάν κρίνεις απο τη μαυρίλα) γάλα!
Τέλος πάντων. Δε μας απασχολεί αυτό τώρα. Καθώς λοιπόν άφηναν τη μικρή σκηνή οι Saxon και όλοι όδευαν προς τη Terra Stage, αναρωτήθηκα Who the hell are Mastodon ??? Κούνια που σε κούναγε μικρέ Νικόλα. Φυσικά δε χρειαζόταν και πολύ να καταλάβω πως κάτι τρέχει εκεί πέρα γιατί είδα τους μπροστά μπροστά μεταλοκέφαλους να χτυπιούνται και να ουρλιάζουν σα να είχες βάλει 10 χιλιάδες βάτ ρεύμα στο κάγκελο μπροστά. Χμού είπα μέσα μου αλλα δέν έδωσα σημασία. Μόλις ξεκίνησαν λοιπόν τα αυτιά μου λάβαιναν μία ευχάριστη μουσική που αμέσως έγινε αντικείμενο κουβέντας στη παρέα. "Ωραία αυτοί ρε παιδιά". Πού να ξέραμε...
Με λίγα λόγια (όχι και τόσο λίγα να λέμε την αλήθεια) αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τους Mastodon. Ευτυχώς όχι και η τελευταία.
Έσπευσα να μάθω για τους κυρίους αυτούς αμέσως. Ήταν η χρονιά που έβγαλαν το δίσκο που μου έκαψε πολλά εγκεφαλικά κύτταρα στη συνέχεια και σίγουρα ευθύνεται και για το βουητό στο αριστερό μου αυτί. Crack the Skye
Eδώ έρχεται το δύσκολο κομμάτι λοιπόν. Τι να πρωτοπείς για το δίσκο αυτό? Θα πω για αρχή οτι είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει το τελευταίο εξάμηνο. Με μεγάλη σιγουριά επίσης θα πώ πως είναι απο τις καλύτερες μουσικές εμπειρίες που είχα στη μεχρι τώρα μουσική μου ζωή.
Άς το πάρουμε λοιπόν απο την αρχή. Βλέπεις το εξώφυλλο. Ε λοιπόν φίλε μου αυτό είναι τέχνη. Οι τύποι έχουν ψάξει μέχρι και τη τελευταία λεπτομέρεια! Όταν το είδα είπα "κάτι τέτοιο θα το έκανα εύκολα τατού πάνω μου". Μιλάμε πραγματικά για ένα κομμάτι τέχνης. Λεπτομέρειες για το τύπο που το σχεδιασε όπως και όλα τα προηγούμενα των Mastodon που είναι εξίσου καλά (ίσως το Leviathan να είναι λίγο καλύτερο) μπορείτε να βρείτε στο wiki για να μη γεμίσω το άρθρο τώρα. Crack the Skye ο τίτλος. Αφιερωμένος στη αυτόχειρα αδελφή του Brann Dailor (πάλι δε θα μακρηγορίσω μπορείτε να βρείτε όλες τις λεπτομέρειες στο wiki). Nice nice είπα και ξεκίνησα την ακρόαση.
Εκεί λοιπόν έρχεται η στιγμή της αλήθειας.
Oblivion. Το πρώτο κομμάτι που με έκανε να λατρέψω τους Mastodon. H στοίχοι είναι όσο μυστήρια είναι και η μουσική! Οι κιθάρες απίστευτες όπως σε όλα τα κομμάτια των Mastodon αλλά αυτό είναι άλλο θέμα! Λατρεύω τα σημεία που τραγουδάει ο Brent και φυσικά το φανταστικό σόλο που παίζει.Αποθέωση.
Divinations. Ο αρπισμός στην αρχή είναι φανταστικός αλλά αυτό που σε χτυπάει στη κοιλιά είναι το σαρωτικό ρίφ που έρχεται με πολλά χιλιόμετρα να σου ξεκολλήσει το κεφάλι απ'το σβέρκο και μή χειρότερα!
Quintessence. Αυτή η μελωδία ακολουθούμενη απο τη βρωμιά της κιθάρας είναι τουλάχιστον μαγική! Και εκεί που ηρεμείς νά σου τα sreams για να θυμηθείς ότι ακούς μέταλ.
The Czar. Μπορώ να γράφω ώρες για το κομμάτι αυτό. Ξεκινάει τόσο όμορφα, τόσο μελωδικά με τόσο όμορφες κιθάρες και όταν τα lyrics έρχονται το κορμί σου ανατριχιάζει. Don't stay Run away ,το σιγοτραγουδάω ώρες ολόκληρες και αυτή η μελωδία δε θέλει να φύγει απο το κεφάλι μου. Με έχει στοιχειώσει κανονικά.Να ταν μόνο αυτό όμως? Εκεί που έχεις χαθεί στο άρρωστο μυαλό των Mastodon έρχεται στο 4ο λεπτό το ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ρίφ που έχω ακούσει μέχρι τώρα. Με έχω πιάσει να χοροπηδάω σα τρελαμένος και εκεί που νόμισες ότι έχεις ακούσεις τα πάντα νάσου τα καταιγιστικά ριφ στα καπάκια.Τι σκατά δε τελιώνει ποτέ αυτό το κομμάτι? Όχι φυσικά. 10 λεπτά μουσικής ιδιοφυίας σε κρατάνε εκεί και το repeat να έχει πάρει φωτιά. Ένα απο τα καλύτερα σόλο στο 8 λεπτό σου σπάει τα κόκκολα ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΠΡΙΝ μπορώ να μιλάω για ώρες για αυτό το κομμάτι!
Ghost Of Karelia. H ένταση ανεβαίνει και ο ρυθμός σε αυτό το κομμάτι σε ωθεί σε ένα headbaging ασταμάτητο! Τα λόγια τα εξάντλησα παραπάνω δε μου έμειναν άλλα. Πάμ παρακάτ.
Crack the Skye. To ομώνυμο κομμάτι με το δίσκο είναι τόσο μαγικό όσο ακούγεται. Ναι ακριβώς. Τα κουπλέ έχουν τρομερά vocals και τα ρεφρέν επίσης! Εδώ ο φίλος Brann έχει βάλει τη ψυχή του και λογικό είναι.
The last baron. Oι Mastodon κλείνουν αυτό το μουσικό φαινόμενο που λέγεται crack the skye με το δεκατρία λεπτά παρακαλώ κομμάτι τους the last baron. Το αγαπώ όσο και το The Czar οπότε μπορώ να μιλάω και δώ για ώρες.δε θα το κάνω όμως πολύ απλά γιατί θα σας αφήσω να το απολαύσετε και να κρίνετε μόνοι σας .http://www.youtube.com/watch?v=4pvfQtUhtNE. Λίγο προσοχή στο 3:30 γιατί μπορεί να πάθετε ζημιά.
Αυτά τα λίγα λοιπόν.
Δε ξέρετε πόσο ήθελα να πώ αυτά που νιώθω για αυτή τη μπάντα και πιο πολύ για το δίσκο αυτό.
Για μένα αυτή τη στιγμή που γράφω αυτό το άρθρο είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει.
Κιθαριστικά είναι αιώνες μπροστά απο τις λοιπές Thrash Metal και τα λοιπά μπάντες. Εγώ προσωπικά δέ θα τους έβαζα σε κάποιο είδος μέταλ γιατί πιστεύω είναι μοναδικοί και η μουσική τους είναι ξεχωριστό κεφάλαιο για τη μέταλ.
Θα πώ με σιγουριά πως ο Brann είναι ο καλύτερος ντράμερ που έχω ακούσει και με τρελαίνει που τραγουδάνε και οι τέσσερις. Αυτό θα πεί να το έχεις παντού!
Με λίγο λόγια εάν είσαι φάν της μέταλ αλλα και της πιό μελωδικομεταλοροκαμπιλομουσικοχορευτικής σκηνής πρέπει να το ακούσεις τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σου. Έτσι για την εμπειρία!
Εάν δεν είσαι φάν της μέταλ δε πειράζει. Άκουσε το και μπορεί να γίνεις απλά φάν των Mastodon
Χωρίς πολλά πολλά θα μπω ευθύς στο θέμα του πρώτου πόστ.
Mastodon φίλοι μου. Πολλοί δε τους ξέρετε ίσως. Άλλοι τους έχετε ακούσει. Πολλοί τους έχουμε λατρέψει! Οι Mastodon λοιπόν πάνω κάτω είναι ο λόγος που έφτιαξα το μπλόγκ αυτό. Μπορεί να ακούγετε κάπως παράλογο αλλα είναι η αλήθεια. Θα το πάρω απ'την αρχή όμως (ίσως και όχι εντελώς απ'την αρχή γιατί θα πάμε πολύ πίσω).
Τέλος πάντων. Δε μας απασχολεί αυτό τώρα. Καθώς λοιπόν άφηναν τη μικρή σκηνή οι Saxon και όλοι όδευαν προς τη Terra Stage, αναρωτήθηκα Who the hell are Mastodon ??? Κούνια που σε κούναγε μικρέ Νικόλα. Φυσικά δε χρειαζόταν και πολύ να καταλάβω πως κάτι τρέχει εκεί πέρα γιατί είδα τους μπροστά μπροστά μεταλοκέφαλους να χτυπιούνται και να ουρλιάζουν σα να είχες βάλει 10 χιλιάδες βάτ ρεύμα στο κάγκελο μπροστά. Χμού είπα μέσα μου αλλα δέν έδωσα σημασία. Μόλις ξεκίνησαν λοιπόν τα αυτιά μου λάβαιναν μία ευχάριστη μουσική που αμέσως έγινε αντικείμενο κουβέντας στη παρέα. "Ωραία αυτοί ρε παιδιά". Πού να ξέραμε...
Με λίγα λόγια (όχι και τόσο λίγα να λέμε την αλήθεια) αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τους Mastodon. Ευτυχώς όχι και η τελευταία.
Έσπευσα να μάθω για τους κυρίους αυτούς αμέσως. Ήταν η χρονιά που έβγαλαν το δίσκο που μου έκαψε πολλά εγκεφαλικά κύτταρα στη συνέχεια και σίγουρα ευθύνεται και για το βουητό στο αριστερό μου αυτί. Crack the Skye
 |
| Add caption |
Άς το πάρουμε λοιπόν απο την αρχή. Βλέπεις το εξώφυλλο. Ε λοιπόν φίλε μου αυτό είναι τέχνη. Οι τύποι έχουν ψάξει μέχρι και τη τελευταία λεπτομέρεια! Όταν το είδα είπα "κάτι τέτοιο θα το έκανα εύκολα τατού πάνω μου". Μιλάμε πραγματικά για ένα κομμάτι τέχνης. Λεπτομέρειες για το τύπο που το σχεδιασε όπως και όλα τα προηγούμενα των Mastodon που είναι εξίσου καλά (ίσως το Leviathan να είναι λίγο καλύτερο) μπορείτε να βρείτε στο wiki για να μη γεμίσω το άρθρο τώρα. Crack the Skye ο τίτλος. Αφιερωμένος στη αυτόχειρα αδελφή του Brann Dailor (πάλι δε θα μακρηγορίσω μπορείτε να βρείτε όλες τις λεπτομέρειες στο wiki). Nice nice είπα και ξεκίνησα την ακρόαση.
Εκεί λοιπόν έρχεται η στιγμή της αλήθειας.
Oblivion. Το πρώτο κομμάτι που με έκανε να λατρέψω τους Mastodon. H στοίχοι είναι όσο μυστήρια είναι και η μουσική! Οι κιθάρες απίστευτες όπως σε όλα τα κομμάτια των Mastodon αλλά αυτό είναι άλλο θέμα! Λατρεύω τα σημεία που τραγουδάει ο Brent και φυσικά το φανταστικό σόλο που παίζει.Αποθέωση.
Divinations. Ο αρπισμός στην αρχή είναι φανταστικός αλλά αυτό που σε χτυπάει στη κοιλιά είναι το σαρωτικό ρίφ που έρχεται με πολλά χιλιόμετρα να σου ξεκολλήσει το κεφάλι απ'το σβέρκο και μή χειρότερα!
Quintessence. Αυτή η μελωδία ακολουθούμενη απο τη βρωμιά της κιθάρας είναι τουλάχιστον μαγική! Και εκεί που ηρεμείς νά σου τα sreams για να θυμηθείς ότι ακούς μέταλ.
The Czar. Μπορώ να γράφω ώρες για το κομμάτι αυτό. Ξεκινάει τόσο όμορφα, τόσο μελωδικά με τόσο όμορφες κιθάρες και όταν τα lyrics έρχονται το κορμί σου ανατριχιάζει. Don't stay Run away ,το σιγοτραγουδάω ώρες ολόκληρες και αυτή η μελωδία δε θέλει να φύγει απο το κεφάλι μου. Με έχει στοιχειώσει κανονικά.Να ταν μόνο αυτό όμως? Εκεί που έχεις χαθεί στο άρρωστο μυαλό των Mastodon έρχεται στο 4ο λεπτό το ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ρίφ που έχω ακούσει μέχρι τώρα. Με έχω πιάσει να χοροπηδάω σα τρελαμένος και εκεί που νόμισες ότι έχεις ακούσεις τα πάντα νάσου τα καταιγιστικά ριφ στα καπάκια.Τι σκατά δε τελιώνει ποτέ αυτό το κομμάτι? Όχι φυσικά. 10 λεπτά μουσικής ιδιοφυίας σε κρατάνε εκεί και το repeat να έχει πάρει φωτιά. Ένα απο τα καλύτερα σόλο στο 8 λεπτό σου σπάει τα κόκκολα ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΠΡΙΝ μπορώ να μιλάω για ώρες για αυτό το κομμάτι!
Ghost Of Karelia. H ένταση ανεβαίνει και ο ρυθμός σε αυτό το κομμάτι σε ωθεί σε ένα headbaging ασταμάτητο! Τα λόγια τα εξάντλησα παραπάνω δε μου έμειναν άλλα. Πάμ παρακάτ.
Crack the Skye. To ομώνυμο κομμάτι με το δίσκο είναι τόσο μαγικό όσο ακούγεται. Ναι ακριβώς. Τα κουπλέ έχουν τρομερά vocals και τα ρεφρέν επίσης! Εδώ ο φίλος Brann έχει βάλει τη ψυχή του και λογικό είναι.
The last baron. Oι Mastodon κλείνουν αυτό το μουσικό φαινόμενο που λέγεται crack the skye με το δεκατρία λεπτά παρακαλώ κομμάτι τους the last baron. Το αγαπώ όσο και το The Czar οπότε μπορώ να μιλάω και δώ για ώρες.δε θα το κάνω όμως πολύ απλά γιατί θα σας αφήσω να το απολαύσετε και να κρίνετε μόνοι σας .http://www.youtube.com/watch?v=4pvfQtUhtNE. Λίγο προσοχή στο 3:30 γιατί μπορεί να πάθετε ζημιά.
Αυτά τα λίγα λοιπόν.
Δε ξέρετε πόσο ήθελα να πώ αυτά που νιώθω για αυτή τη μπάντα και πιο πολύ για το δίσκο αυτό.
Για μένα αυτή τη στιγμή που γράφω αυτό το άρθρο είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει.
Κιθαριστικά είναι αιώνες μπροστά απο τις λοιπές Thrash Metal και τα λοιπά μπάντες. Εγώ προσωπικά δέ θα τους έβαζα σε κάποιο είδος μέταλ γιατί πιστεύω είναι μοναδικοί και η μουσική τους είναι ξεχωριστό κεφάλαιο για τη μέταλ.
Θα πώ με σιγουριά πως ο Brann είναι ο καλύτερος ντράμερ που έχω ακούσει και με τρελαίνει που τραγουδάνε και οι τέσσερις. Αυτό θα πεί να το έχεις παντού!
Με λίγο λόγια εάν είσαι φάν της μέταλ αλλα και της πιό μελωδικομεταλοροκαμπιλομουσικοχορευτικής σκηνής πρέπει να το ακούσεις τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σου. Έτσι για την εμπειρία!
Εάν δεν είσαι φάν της μέταλ δε πειράζει. Άκουσε το και μπορεί να γίνεις απλά φάν των Mastodon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου