Party Time...

H ώρα περασμένη. Σχεδόν δύο. Δεν υπήρχε όρεξη για έξοδο οπότε μπίρα κουτάκι ανα χείρας και αποβλάκωμα μπροστά στο pc.
Τί πράγμα και αυτό! Ο ορισμός της καταστροφής... Να κάθεσαι μπροστά στην οθόνη και ξεκοκαλίζεις τις φωτός και τα στάτους των Φέισμπουκιανών σου φίλων ή να βλέπεις ηλίθια βίντεο στο youtube. Αλλά και τί άλλο να κάνεις? Να διαβάσεις κανένα βιβλίο να ξεστραβωθείς? Δέ γίνεται αυτό. Είναι ενάντια στους κανόνες τις σύγχρονης κοινωνίας. Το βιβλίο είναι μπανάλ όπως και να το κάνεις μπροστά στο facebook. Τί σε νοιάζει τι κάνει ο Ρασκόλνικοφ στο Έγκλημα και Τιμωρία αφού μπορείς να ξέρεις τι κάνει ο πρώην στις διακοπές. Όπως και να το κάνεις έιναι ζόρικη η επιλογή ανάμεσα στα δύο αυτά!

Δεν είναι αυτό το θέμα όμως.
Το τηλέφωνο χτύπησε και στην απέναντι γραμμή κάποιος φίλος φώναξε "Τι θα γίνει θα πάμε τελικά στο πάρτι" ? Μονολεκτικά και χωρίς σκέψη απάντησα "Όχι".
Εκεί έφαγα τη φλασιά λοιπόν.
Τι είναι πλέον τα πάρτι? Για ποιο λόγο γίνονται? Πού χρησιμεύουν? Τι εξυπηρετούν? Tι ειναι ο κάβουρας και τι είναι το ζουμί του? Η κότα έκανε τ'αυγό ? και πάει λεγοντας!
Ένα ένα λοιπόν και ξεκινάμε.

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός ακόμα όταν λέγαμε πάρτι εννοούσαμε αυτό των γενεθλίων. Ξέρεις αυτό που σου έφερναν κάλεσμα στο σχολείο με καλλιγραφικά γραμματάκια εάν ήταν κοριτσάκι και με αρχαία αιγυπτιακά ιερογλυφικά εάν ήταν  αγοράκι. Εκεί είχε θυμάμαι τυροπιτάκια πίτσες και άλλες σαβουρολιχουδιές, Coca Colla ,Sprite, λεμονάδα ,πορτοκαλάδα και τίποτα χυμούς. Μερικές φορές τα ανακατεύαμε κιόλας και κάναμε αλχημίες όπως πχ πορτοκαλάδα με κόλα βουτιγμένη σε τυροπιτάκι γεμισμένο με πίτσα και πάει λέγοντας!
Ακούγαμε τα pop hits της εποχής και χορεύαμε στο σαλόνι! Μόλις περνούσε λίγο η ώρα και η νύχτα έπεφτε βαριά ,ερχόταν η ώρα που όλοι περίμεναν. Η ώρα για να ανακαλύψεις το άλλο φύλο. Η ώρα της μπουκάλας του πρώτο σου φιλιού του χουφτώματος της χιλόπιτας και γενικά η ώρα εκείνη που σκεφτόσουν με το κάτω κεφάλι περισσότερο.
Φυσικά και τότε υπήρχαν οι απροσέγγιστες γκόμενες που είχαν καψούρα κάποιον 175 χρόνια μεγαλύτερο και θεωρούσαν όλους τους συνομήλικους ανώριμους και μικρούς ,φυσικά υπήρχαν τα καμάκια που όλες οι κοπέλες κοκκίνιζαν όταν ερχόταν η ώρα να τους φιλήσουν και σχεδόν λιποθυμούσαν , υπήρχαν οι ευκολες οι δύσκολες οι μάγκες και οι φλώροι πάνω κάτω όπως είναι και στην ηλικία μας τώρα απλά δεν υπήρχε το σέξ σαν ιδέα και ήμασταν αρκετά πιό απονήρευτοι και πιο αληθινοί! Έτσι θυμάμαι τα πρώτα μου παρτι.

Όταν ακούω πάρτι πλέον ,στο μυαλό μου έρχονται εικόνες όπως ποτό ,μουσική ,γυναίκες ,χορός ,φώτα ,φασαρία και τα λοιπά. Τουλάχιστον έτσι τα έχω μάθει εγώ. Είναι όμως έτσι πλέον?
Σχεδόν είναι.
Ποτό υπάρχει. Μερικές φορές νοθευμένο άλλες φορές σε τιμές απλησίαστες για τον μέσο πολίτη.
Μουσική υπάρχει. Επειδή και το μπλόγκ είναι μουσικό θα δώσω βάση εδώ. Η μουσική που παίζει στα πάρτι σήμερα (και μιλάω για τα γενικού περιεχομένου πάρτι όχι για συγκεκριμένα όπως Ρέιβ Ρόκ έν Ρόλ και πάει λέγοντας ανάλογα το είδος) είναι τουλάχιστον τραγελαφική. Μπορεί να ακούς σκυλάδικα και απο πάνω σου να υπάρχει discoball η στη χειρότερη να ακούς James Brawn και στα καπάκια να έρχεται αλλαγή ο Αετός του Νότη. Φυσικά αυτό γίνεται επειδή ο όρος DJ έχει χάσει πάσα ουσία σαν όρος και απλά όλοι κάνουν το Disc Jockey (για όσους DJ δε ξέρουν τι σημαίνουν αυτά τα δύο γράμματα που υποστηρίζουν ότι είναι, είναι πολλοί πιστέψτε με).

Ο DJ λοιπόν είναι αυτός που αναπαράγει ηχογραφημένη μουσική για ένα κοινό. Όκ εύκολο ακούγεται. Χρειάζεσαι μία βαλίτσα με CDs δύο γνωριμίες ένα φανταχτερό μπλουζάκι και είσαι έτοιμος. Χρειάζεται όμως και κάτι ακόμα. Μουσικές γνώσεις αγαπητέ πανίβλακα wannabe Paul Oakenfold που δε σταματούν μόνο στα τοπ 10 του MAD TV αλλά πάνε και λίγο παραπέρα. Τέλος πάντων πρέπει να ανοίξω ολόκληρο κεφάλαιο για αυτό το θέμα οπότε το αφήνω στην άκρη.

Το θέμα είναι πως τα πάρτι και ειδικότερα αυτά τα αποκαλούμενα πάρτι νεολαίας έχουν ξεφύγει της ουσίας. Υποστηρίζω τα λεγόμενα μου. Δε μπορεί λοιπόν αγαπητέ διοργανωτή σε ένα πάρτι και πόσο μάλλον ένα πάρτι που απευθύνεται στη νεολαία να μου έχεις το ποτό σε πλαστικό ποτηράκι νερού 5 ευρά και το τενεκεδάκι μπίρα 3-4 ευρά! Μου γαμάς τη ψυχολογία μονομιάς κύριε διοργανωτή! Με κάνεις να πιστεύω πως δε σε νοιάζει τόσο να περάσει καλά η νεολαία αλλά να φύγει απο εκεί ταπί!
Βάλε το ποτάκι 3 ευρό τη μπιρίτσα 1.5 ευρό και 0,5 το σφηνάκι! Φοβάσαι μη μπείς μέσα? Δε νομίζω. Αφού έχεις είσοδο έξω απ'την πορτούλα (άκουσον άκουσον) και τσιμπάς το πενταευράκι (στη καλύτερη) και έτσι βγαίνουν τα βασικά έξοδα!
Θα μου πείς το θέμα είναι μόνο στα χρήματα? Όχι φυσικά αλλά είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο αυτό που δε μπορώ να το αφήσω ασχολίαστο!
Πέρα απο αυτό έχει χαθεί η ουσία γενικότερα. Οι περισσότεροι πηγαίνουν απλά για να πηγαίνουν. Σπάνια βλέπεις κάποιον να χορεύει όταν συμβαίνει αυτό ή θα είναι 3 μαντραχαλάδες πιωμένοι ή 2-3 τσούπρες απλησίαστες. Αλήθεια που είναι αυτά τα πάρτι που θαύμαζα μικρός στις Ελληνικές ταινίες με το Βουτσά που έβλεπες μόνο ζευγαράκια να χορεύουν υπό τους ήχους της Ροκ εν Ρόλ? Παλιές καλές εποχές μάλλον.

Τώρα φυσικά δε σου είπα να γίνει και το άλλο άκρο. Να γίνουμε Ίμπιζα! Δε γίνεται αυτό. Θέλουμε και τη ζεΐμπεκιά μας να τη ρίξουμε και τη μανούρα μας να τη κάνουμε. Είναι στο DNA μας αυτό. Δεν αλλάζει. Όμως μπορούμε να τα κάνουμε όλα λίγο πιο ιδανικά! Λίγο πιο οργανωμένα! Λίγο πιο ανοιχτά σε όλους. Δε χρειάζεται να ψάξουμε του ιδανικούς διοργανωτές. Δε γίνεται αυτό. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να φτιάξουμε τη κατάσταση, όσο παίρνει βελτίωσης δηλαδή.

Η ουσία είναι μία και θα μείνω εκεί. Πρέπει να περνάμε καλά. Να περνάμε καλά και όχι εις βάρος των άλλων. Επειδή και το ποτό να το βάλεις 10 ευρά θα έρθει κόσμος και DJ να βάλεις το Μητσάρα το Σουγιά και παίζει μόνο Γονίδη και Καρρά πάλι θα έρθει κόσμος. Θα έρθω ίσως και γώ. Αλλά ας υπάρχουν όρια σε μερικά πράγματα! Όχι στα ποτά με χαρτονόμισμα και όχι στα Ελληνικά μπουζοκοκλαψομούνικα μιξαρισμένα με μπίτ της κακιάς ώρας απο ανίδεους που θέλουν και πιστεύουν ότι έχουν τη παραμικρή σχέση με τη μουσική.

Αυτά τα λίγα! Καλό βράδυ... Τα λέμε στο..............Party...!!!